η σημερινή γυναίκα.

Εδώ στα σημερινά γεγονότα. Γυναικεία θέματα, απο καιρό διαβασμένα και ξεχασμένα. Ομως... ομως... Ομως, δεν μου αρέσει να γενικεύονται οι καταστάσεις. 
Υπάρχουν γυναίκες, ακόμη και σήμερα, που υπομένουν ασχημες συμπεριφορές ανδρών τους, για τους δικους τους λόγους. Ομως... ομως. 
Πόσο εύκολα ειναι εδώ μέσα τα πράγματα. Πόσα λόγια λέγονται για τις λέξεις. 
Ζώντας απο μικρή σ' ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες, που αργότερα, παντρεύτηκαν και εκαναν οικογένειες, δεν άκουσα ποτέ, ούτε απο τις μεγαλύτερες, ούτε απο τις νεότερες, να συζητάνε τα του κρεβατιού τους.
Αυτό τις έκανε καλύτερες? Δεν γνωρίζω. Ούτε ποτέ εβγαλα τα κρεββατικά μου έξω.

Ομως δεν πέρασε και καμμία φορά απο τα αυτιά μου, όσο χρονώ ειμαι, ενας βιασμός. Σε όποια μορφή. Απο καμμία. είπαμε, είπαμε είπαμε και τι δεν είπαμε. Ομως αυτές οι γυναίκες, ζούσαν βασιλικά και ζούμε έτσι. Οι άνδρες δεν είχαν ποτέ δώσει δικαιώματα στις γυναίκες τους να τους συζητάνε. Αρχοντάνθρωποι. οχι για γυναικοδουλειές. Για την συμπεριφορά τους μέσα στο σπίτι. 

Κάποτε στην δουλειά, άκουσα μια νέα κοπέλλα, μόλις παντρεμένη, να λέει πως της έκανε παρατήρηση η μητέρα της, γιατί εδερνε τον άνδρα της. Προσπάθησα να καταλάβω τι γινόταν, όσο μπορούσα και να είμαι και διακριτική, όμως. Γινόταν πως η κοπέλα, ζούσε σε ενα πατρογονικό περιβάλλον όπου οι γονείς, τσακώνονταν. Αποτέλεσμα ειναι πως όταν βρέθηκε σε συζυγικό περιβάλλον, σήκωσε χέρι, πριν το σηκώσει ο άλλος. 
Δεν ειναι ζωή αυτή και δεν αξίζει σε κανέναν.
Ομως η γυναικεία κακοποίηση παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Δυστυχώς. Αντί οσο περνούν τα χρόνια να γίνονται οι γυναίκες Αριστες, γίνονται θύματα.

Αλλά όχι όλες. Εχω ζήσει σε οικογένειες που οι γυναίκες ήταν "καλομαθημένες" απο τα πατρικά τους και "βρήκαν καλύτερα" στο συζυγικά τους. 
Θα διαφωνήσω με την τωρινή εποχή. Ναι μου άρεσε η εποχή που οι γυναίκες, δεν μιλούσαν, για τους δικούς τους λόγους. Τώρα και που θα μιλήσει, που θα το κανει? στην φίλη. Ειναι η φίλη, τόσο "άξια" και "δυνατή" για να την συμβουλέψει? Για ενα κτήνος, θα φθάσουν να συζητάνε. Δεν είναι πάντα έτσι. Θέλει δουλειά ο γάμος. δουλειά απο την σχέση. δεν ειναι εύκολη απόφαση. 

Αλλοι καιροί, άλλα δεδομένα. Αλλά δεν δέχομαι την άποψη, πως "ολες οι γυναίκες εχουν υποστεί μια βία", ενός είδους, διαφορετικού, οχι απαραιτητα ίδιου. ......Οχι. Κι ας είμαι το μοναδικό παράδειγμα, που δεν είμαι. Η καλή ανατροφή, φέρνει καλά αποτελέσματα. τα καλά παραδείγματα απο την οικογένεια, διαχέονται στην μετέπειτα ζωή.

Βέβαια κι εμεις ως νέες, δεν βγήκαμε απο τις παρεές μας, παραέξω. Στρατιά απο εξαδέλφια και φίλοι παιδικοί, κάλυπταν τις ανάγκες μας. Πως το σημείωσα, έτσι. Ναι, γνωρίζαμε τον γνωστό του γνωστού. Τον συγγενή του, συγγενή, εστω και εξ αγχιστείας. 

Οχι πως δεν υπάρχουν, έξω, άνθρωποι με απωθημένα και κακοί. Οχι, υπάρχουν. Ειναι να σου τύχει. Δεν μας έτυχε. 
Μας, γενικά. Γιατί η στρατιά μας αποτελειται απο τουλάχιστον 80 άτομα εν ζωή. 
Ο καθ' ένας ζει με τον πόνο του. Αντιλαμβάνομαι. Ομως, η γενίκευση, δεν υπάρχει πουθενά στην ζωή. 
Ο σεβασμός στον πόνο του άλλου, ειναι πάντα σεβασμός, ομως το να γενικεύει κανείς... δεν ειναι απόρια σωστού συμπεράσματος. 
Ο κάθε κανόνας εχει και τις εξαιρέσεις του. Κι όλοι δεν είμαστε στο ίδιο τσουβάλι. Οσο κακό κι αν ακούγεται αυτό.